Doświadczenie w kierowaniu zespołem oraz ideę służby na rzecz innych zawdzięczam przede wszystkim wieloletniej działalności harcerskiej. W latach 2010–2022 byłem harcerzem i instruktorem w Związku Harcerstwa Polskiego (Chorągiew Krakowska, Hufiec Kraków-Krowodrza, Szczep „Północna Gwiazda” im. gen. Mariusza Zaruskiego).
W swojej harcerskiej służbie pełniłem m.in. funkcje: przybocznego drużyny harcerskiej i starszoharcerskiej, drużynowego starszoharcerskiego, członka komendy szczepu, zastępcy komendanta szczepu, wiceprzewodniczącego komisji rewizyjnej hufca, byłem ponadto kadrą podczas wielu obozów letnich szczepu (oboźny, instruktor programowy). Przez pewien czas byłem również członkiem zespołu korektorskiego Wydziału Inspiracji i Poradnictwa Głównej Kwatery ZHP.
Najważniejsza w mojej harcerskiej służbie była funkcja drużynowego drużyny starszoharcerskiej, którą sprawowałem przez 3 lata. Byłem liderem grupy kilkunastu harcerzy i harcerek w wymagającym wieku gimnazjalnym. Przez wiele lat byłem odpowiedzialny za organizację i przeprowadzanie cotygodniowych zbiórek oraz wyjazdów, licznych wycieczek po Krakowie (zwłaszcza do krakowskich muzeów), gier miejskich, a podczas letnich obozów prowadziłem zajęcia dla harcerzy m.in. z zakresu historii Polski i historii harcerstwa, polskiego ruchu niepodległościowego, technik harcerskich oraz pierwszej pomocy (ukończyłem certyfikowane szkolenia harcerskie z zakresu pierwszej pomocy), tworzyłem plany wędrówek pieszych podczas obozów, wnosiłem istotny wkład w przebieg fabuły obozów. Zreformowałem pracę drużyny, opracowując dla niej nową obrzędowość starożytnej Grecji (środowiska w ramach szczepu reprezentowały różne kultury związane z żeglarstwem). W swojej pracy akcentowałem przede wszystkim zagadnienia związane z turystyką historią harcerstwa, Polski oraz swojego rodzinnego miasta – Krakowa. Organizowałem drużynowe akcje sprzątania miejsca pamięci narodowej na krakowskim Glinniku. Prowadzone przeze mnie grupy wielokrotnie wygrywały podczas różnego rodzaju gier miejskich i innych przedsięwzięć.
O skali mojego zaangażowania w harcerską służbę oraz sukcesów wychowawczych i organizacyjnych świadczy fakt, że zostałem nagrodzony w plebiscycie dla najlepszych instruktorów Chorągwi Krakowskiej ZHP (1 razy nominowany, 1 raz laureat). Kilkoro z moich wychowanków przez lata pełniło funkcje instruktorskie.
Byłem również zaangażowany w krzewienie wiedzy o historii swojego macierzystego środowiska harcerskiego. Pełniłem funkcję komendanta zlotu zorganizowanego z okazji pięćdziesięciolecia Szczepu „Północna Gwiazda” we wrześniu 2015 roku, będąc w dużym stopniu odpowiedzianym za kształt obchodów. Zorganizowany przeze mnie trzydniowy jubileusz okazał się dużym sukcesem, doprowadził do konsolidacji wielu pokoleń harcerzy należących do szczepu, uświadomił najmłodszym pokoleniom harcerzy tradycje ich macierzystego środowiska harcerskiego oraz poprawił relacje między starszyzną a obecnym pokoleniem harcerzy, pokazując, że dawne tradycje „Północnej Gwiazdy” są wciąż znane i kultywowane przez aktualnych harcerzy.
Ponadto roztaczałem opiekę nad sztandarem szczepu, osobiście występując z nim podczas licznych uroczystości państwowych i harcerskich oraz szkoląc poczty sztandarowe z zakresu musztry i ceremoniału harcerskiego, wykorzystując swoje bogate doświadczenie w tym zakresie. Dodatkowo wielokrotnie organizowałem z ramienia szczepu przekazywanie Betlejemskiego Światła Pokoju zaprzyjaźnionym szkołom oraz parafii.
Co więcej, w znaczący sposób przyczyniłem się do powstania książki historycznej Katarzyny Szczeklik na temat pierwszych lat funkcjonowania Szczepu „Północna Gwiazda”, dokonując nieodpłatnej redakcji oraz korekty książki, a przede wszystkim zapoznając autorkę z dr hm. Teresą Kłys-Wojtasińską, znaczącą postacią w środowisku harcerskim i pedagogicznym, z którą miałem ćwiczenia z pedagogiki na pierwszym roku studiów, dzięki czemu mogły powstać istotne partie książki opisujące najdawniejsze dzieje krowoderskiego środowiska harcerskiego. Współprowadziłem także spotkanie autorskie promujące książkę. Dodatkowo jestem współautorem sprawozdania prasowego z jubileuszu oraz autorem tekstu opublikowanego w książce Katarzyny Szczeklik poświęconego jubileuszowi.
Dzięki zaangażowaniu w struktury harcerskie oraz w troskę o własny rozwój, w 2018 roku zdobyłem najwyższy możliwy stopień w organizacjach harcerskich, Harcerza Rzeczypospolitej, a także pierwszy z trzech stopni instruktorskich – przewodnika. Brałem udział w konsultacjach zmian przepisów dotyczących szczepów harcerskich na poziomie ogólnozwiązkowym (ogólnopolskim), bazując na swojej wiedzy prawniczej, a także uczestniczyłem w seminariach dla komendantów i komend szczepów.